روزه می‌گیریم تا بتوانیم به خداوند و همسایه خود محبت کنیم/ روزه باید ما را شبیه خداوند کند

یوبالیت آلدو کشیش کلیسای شرق آشوری بر اساس الهیات مسیحیت، دعا و روزه و صدقه برای این است که بتوانیم خداوند خود را محبت و سجده کنیم و دیگر اینکه همسایه خود را محبت کنیم. یعنی اگر من دوست ندارم در حق من قتل و زنا و غیره شود همین را برای همسایه خود در نظر بگیرم.

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)؛ یوبالیت آلدو در همایش روزه در ادیان ابراهیمی گفت: حضرت مسیح در باب شیشم متا به زیبایی بحث روزه را برای ما مطرح می کند. در مسیحیت و به ویژه در کلیسای شرق آشوری روزه فردی، روزه اجتماعی و روزه کلیسایی داریم. روزه فردی یعنی فرد در طول زندگی خود بر اساس اتفاقاتی که برایش رخ می‌دهد احساس می‌کند باید روزه بگیرد.  این روزه یک روزه فردی است. یک سری از روزها جمعی هستند. یک سری روزه‌ها نیز روزه‌های کلیسایی هستند که پدران کلیسا در نشست‌های کلیسا آن را در طول سال برای اعضای برگزیده اند و در این نوع از روزه، اعضای کلیسا با هم روزه می‌گیرند.

اصل روزه در مسیحیت این است که ما را شبیه خداوند کند

وی تصریح کرد: آنچه برای مسیحیان مهم است این است که روزه به تنهایی نمی تواند عاملی برای نجات انسان گناه کار باشد. همراه روزه باید دعا و همراه دعا باید سجده یعنی پرستش خداوند باشد. محبت کردن به مردم و خواندن کتاب مقدس نمادهایی از پرستش خداوند هستند. اینها اساس ایمان مسیحیت را تشکیل می دهند و می خواهند ما بتوانیم خود را شبیه خداوند کنیم. ما می توانیم خود را به شبیه خداوند در آوریم. یعنی می‌توانیم انتخاب کنیم که چه حرف‌هایی را بشنویم؛ می توانیم گوش‌ها را برای حرف‌های خوب قرار دهیم. قدم‌ها را برای خوبی رساندن به دیگران برداریم. ذات خداوند محبت است و ما باید خود را شبیه او کنیم. اصل روزه نیز این است که ما را شبیه خداوند کند.

مهمترین عمل در روزه صدقه است

یوبالیت آلدو گفت: مهمترین عمل در روزه صدقه است. اگر ما در سال سه وعده غذا می خوریم، با روزه این سه وعده را تبدیل به یک وعده کرده و دو وعده آن را انفاق می‌کنیم. اگر سه تا لباس داریم از لباس پوشیدن روزه بگیریم و دوتای آن را به دیگران می‌دهیم. روزه‌ی وقت، یعنی اینکه بخشی از زمان‌مان را صرف کارهای خیر کنیم. من عاشق فوتبال هستم. یک ساعت و نیم فوتبال می بینم. این را نبینم و آن را برای کارهای نیکی که خداوند از من می خواهد، قرار دهم.

وی افزود: روزه مانند تناب‌های در هم گره خورده می شود. اگر یک تناب داشته باشیم به راحتی پاره می شود. اما اگر این احکام در هم آمیخته شود به یک تناب زخیمی تبدیل می شود که هرکسی نمی تواند آن را پاره کند. وقتی این اعمال وقتی کنار هم قرار می‌گیرد دیگر کسی نمی‌تواند اتصال ما به خداوند را قطع کند. این اعمال ما را به خداوند  نزدیک می کند و کمک می‌کند تا بتوانیم خود را از بدی‌های این دنیا دور و به خداوند نزدیک کنیم. هرچه به خداوند نزدیک شویم، شادی روان و روح را خواهیم داشت.

روزه نشانه غم است

این کشیش کلیسای شرق آشوری گفت: در مسیحیت روزه بر مسائل روحانی تاکید می کند. اگر مسیحی مسیحی است چرا دروغ می گوید؟ چرا کار ناپسند انجام می دهد؟ من به روزه احتیاج دارم. بر اساس کتاب مقدس هرکجا که خداوند باشد و مسیح باشد صلح و صفا هست. وقتی این اجزاء مهم نیست پس لازم است که توبه کنیم. در همه ادیان ابراهیمی بر این موضوع تاکید می شود. ما روزه می‌گیریم که توبه کنیم. روزه نشانه غم است. غم اینکه من از خداوند دور شده ام و من خداوند را از دست داده و بنده شیطان شده ام. من ناراحتم و از راه دعا و روزه بر می گردم. من به خداوند بر می گردم تا او را پرستش کنم.

وی تاکید کرد: ما باید خود را در حضور خداوند فروتن کنیم و بگوییم جایگاهی که در زندگی ما وجود دارد، به لطف تو است. شیطان دارد ما را از خداوند دور می کند و ما باید روزه بگیریم. در روزه باید صدای خداوند را بشنویم و بگوییم خداوند از ما چه می خواهد؟ هدف خداوند از آفرینش ما چیست؟ عمر ما محدود است و دنیا به قول کتاب مقدس مانند حباب است. هدف از آفرینش من چیست؟ هرکسی که مرا می بیند بگوید این کار خداوند است. اگر من به فقیری کمک می کنم خداوند است که در من کار می کند که بتوانم به دیگران کمک کنم. من دارم وظایفم را در روی زمین انجام می دهد. ما باید صدای خداوند را بشنویم. ما در دنیای چقدر صدای خداوند را می شنویم که می گوید به من کمک کن؟

دعا غذای روح است

یوبالیت آلدو درباره روزه در مسیحیت گفت: روزه باعث می‌شود که نفس سرکش خود را سرکوب کنیم. منیت خود را ضعیف کرده و همه چیز را در رضای خداوند قرار دهیم. هرچیزی را در راستای رضایت مندی خداوند بخواهیم. پرستش و دعای ما در روزه قوی‌تر است. وقتی که روزه می گیریم سعی می کنیم از لذت‌هایی که وجود دارد پرهیز کنیم. پرهیز می کنیم که روح خود را تقویت کنیم. انسان به نان زیست نمی کند به کلمه که از جانب خداوند است زیست می کند.

وی تصریح کرد: امروزه ممکن است مسائل اقتصادی وضعیت ما را دگرگون کند. مرگ یکی از عزیزان ما را غمگین کند. اما پرستش و دعا سبب می شود که من تسکین شده و بتوانم قوی‌تر دعا کنم و بُعد روحانیت خود را تقویت کنم. انسان از بدو تولد باید یک سری از غذاها را بخورد. روح هم به غذا نیاز دارد و این غذا دعا است.

یوبالیت آلدو به نقل از منابع دینی مسیحیان گفت: چون روزه داری مانند ریاکاران ترشرو نباشید که صورت خود را تغییر می دهند تا در نظر مردم روزه دار باشند. چون روزه داری روی خود را بشوی تا در نظر مردم روزه دار نمایی بلکه مهم این است که ما روزه می گیریم که خودم را جلا بدهم و خودم را تقویت کنم و خودم را به آن جایگاهی که خداوند از من درخواست دارد برسانم.

وی افزود: در متا باب ۲۲ آیه ۳۷ آمده که خدای خود را همه فکر خویش محبت نما و همسایه خود را مثل خود محبت نما. یعنی بر اساس الهیات مسیحیت، همه این دعا و روزه و صدقه برای این است که من بتوانم خداوند خود را محبت و سجده کنم و دیگر اینکه همسایه خود را محبت کنم. اگر من دوست ندارم بر من قتل و زنا شود همین را برای همسایه خود در نظر بگیرم.

انتهای پیام/ محمدعلی خرمی مشکانی