بررسی تطبیقی آموزه‌های اسلام و زرتشت در تأثیر عقاید حقه و پندار نیک بر کردار و گفتار نیک

چکیده :

عقاید حقه، که خدای تعالی آنها را از ما مطالبه و شرط رسیدن به مطلوب و سعادت بشر دانسته است، شامل همه اعتقادات و اخلاقیاتی است که در نظام فکری اسلام مطرح می‌باشد. این عقاید، که چیزی جز کلمه طیبه توحید و عمل و استقامت برآن نمی باشد، شالوده اصلی ادیان و مذاهب توحیدی جهان را تشکیل و با شدت و ضعف در آنها متبع است.
اشاعه چنین اعتقاد، شناخت و اندیشه ای از طریق عمل کردن به آن مسیر است. از این رو، قرآن کریم با بیان هر دو مفهوم ایمان و عمل در کنار هم، برتلازم آنها نسبت به یکدیگر تأکید و بلکه اعمال انسان را تبلوری از عقاید و افکار او می‌داند. آئین زرتشت، به عنوان یکی از ادیان توحیدی جهان، وجه اشتراک زیادی با سایر ادیان توحیدی، به خصوص اسلام دارد.
ازاین‌رو، توحید، همه حقانیت آن به شمار می‌رود. پیامبر ایران باستان، سرچشمه، پایه و اساس هر گفتار و کردار نیک و پسندیده یا زشت و ناپسندی را اندیشه نیک انسان می‌داند. نقش و جایگاه پندار نیک، که در سراسر اوستا بارها تکرار شده است، شبیه به عقاید حقه در اسلام می‌باشد. همانطور که زرتشت، گفتار و کردار نیک را مبتنی بر پندار نیک می‌داند، اسلام نیز عمل صالح و قول احسن را مبتنی بر ایمان وعقیده می‌داند.

کلید واژه‌ : قرآن، عقاید حقه، پندارنیک، عمل صالح، کردارنیک، زرتشت.