چکیده :
نسبشناسی یکی از معدود علوم نزد عرب جاهلی بود که پس از اسلام توانست با آموزههای اسلامی همزیستی یافته و به بقای خویش ادامه دهد یا بهگونهایکه حتی با پشتوانه برخی احکام اسلامی، کاربردهایی نیز بیابد. در نتیجه در دوره اسلامی کتابهای بسیاری دراینباره تدوین گردید و انسابنگاری اسلامی بهوجود آمد.
دانشمندانی که به تقسیمبندی علوم در کتابهایشان پرداختهاند نیز به مرور زمان آن را بهعنوان یک علم پذیرفتند و مؤلفان کتابهای انساب نیز برای تأیید جنبه علمی بودن آن، روشها و اصطلاحات خاص این علم را در کتابهایشان بهکار گرفتند؛ این نویسندگان را میتوان در مکاتب خاصی دستهبندی کرد. این نوشتار بر آن است تا جایگاه دانش انساب را در طبقهبندی علوم بیان کرده، آنگاه روشها و اصطلاحات خاص این علم و مکاتب مربوط به آن را برشمرد.
کلیدواژه : نسب، نسابه، انسابنگاری، روشها و سبکهای انسابنگاری.
نویسندگان: سید محمدرضا عالمی – نعمتالله صفری فروشانی
علم انسابنگاری و جایگاه آن در طبقهبندی علوم