نویسنده : سید جواد احمدی
چکیده :
اخلاق حاکمان و دولتمردان اقتضا دارد که در تقسیم و توزیع امکانات و مزایای اقتصادی و اجتماعی بین شهروندان، «عدالت توزیعی» را مراعات کنند. در این مقاله ضمن بررسی و نقد نظریهها در عدالت توزیعی و نشاندادن ناکارآمدی هریک از آنها، بیان میگردد که هریک از عناصر «کار»، «نیاز» و «برابری همگانی» که در نظریههای مربوط به عدالت توزیعی معیارهای توزیع عادلانهاند، میتوانند ابزاری برای شناخت حقوق افراد به حساب آیند نه معیاری عمومی و کلی.
به تعبیر دیگر مبنای عدالت توزیعی، حقوق افراد و رعایت استحقاقهای ناشی از «کار» و «نیاز» و … است، بر این اساس نسبت «عدالت توزیعی» با «رفتار برابر و یکسان بین افراد» نسبت عموم و خصوص من وجه است. این دیدگاه با نگرشی بر اخلاق حکومتی امام علی× قابل تأیید و تبیین است.
کلیدواژه: عدالت توزیعی، انصاف، برابری، حدّ معین.
معیار عدالت توزیعی و نسبت آن با انصاف و برابری با تأکید بر اخلاق حکومتی امام علی (ع)