بررسی دیدگاه‌های تفسیری عرفانی درباره علم امام
نویسنده: محمدزمان رستمی
چکیده:
علم منزه از ماهیت و از سنخ وجود است. علم ابزارهایی دارد که عبارتند از: قوه حس، قوه خیال، قوه وهم، عقل و قلب. این ابزارها در امام به کمال خود می‌رسند و به این دلیل، امام به کامل‌ترین نحو به مصادر علم دست می‌یابد. این مصادر عبارتند از: عقل اول، لوح محفوظ، عرش، کرسی، وحی، علوم انبیا قبل و صحیفه‌هایی که به هر یک اختصاص دارند. امام از طریق این مصادر به حقایق تمامی علوم دست می‌یابد.
برای نمونه، امام شاهد اعمال بندگان است و به کتبی که جزئیات حوادث خلقت را ضبط می‌کند، آگاه است و به تأویل قرآن، حقایق اسما و حقیقت فرشتگان علم دارد. امام در نهایت، از سدره المنتهی عبور می‌کند و به مقام «فناء فی الذات» می‌رسد.
کلید واژه: علم، ابزار علم، مصادر علم، امام، علم امام.
بررسی دیدگاه‌های تفسیری عرفانی درباره علم امام