مردم جامعه‌ای که در آن کسی از فقر می‌میرد، از دیدگاه دین قاتل‌اند
به گزارش ادیان نیوز، امام موسی صدر به مناسبت عید قربان و تحلیل
و بررسی معنای عید سخنانی بیان داشته است ،که متن این سخنان به مناسبت عیدقربان در
ادامه می‌آید:
متنی که در ادامه می‌خوانید، گزیده‌ای از سخنرانی امام موسی
صدر به مناسبت عید قربان در سال ۱۹۷۴ است که در روزنامۀ النهار منتشر شد. ترجمه فارسی
این سخنرانی در جلد چهارم مجموعۀ «گام به گام با امام» به چاپ رسیده است.
اگر در این مناسبت ژرف بنگریم، به مفهوم بزرگی که در جانشین
شدن گوسفندی به جای اسماعیل -فرزند ابراهیم(ع)- نهفته است، پی می‌بریم. گوسفند کنایه
از مادّیات و ثروت است: این نیاز انسانی که رشد می‌کند و فزونی می‌گیرد و دیگر نیازها
را تحت الشعاع قرار می‌دهد و بدین ترتیب، از شکل ابزار درمی آید و خودْ هدف می‌شود
و به خدایی برای پرستش تبدیل می‌شود. بر اساس رتبه بندی، برآوردن این نیاز که نیاز
مادّی نامیده می‌شود، باید در راه تأمین دیگر نیازهای انسان باشد و مبادلات میان انسان‌ها
را تسهیل کند و در نتیجه، در خدمت جامعه و موجب همکاری بیشتر میان اعضای آن شود.
ولی نیاز مادّی، جای دیگر نیازها را اشغال کرده و عواطف انسانی
را که عامل وحدت میان انسان‌هاست، از دل آنها زدوده است. کار به آنجا رسیده که مال
اندوزی بر رفتار و روابط انسان‌ها حکم فرما شده و آنان را به افرادی سوداگر و استثمارگر
و استعمارگر تبدیل کرده که برای رسیدن به اهداف خود از ابزارهای جهنمی، همچون جنگ و
فتنه انگیزی و تعصب آفرینی و طبقه بندی انسان‌ها و تبعیض نژادی و مانند آنها، بهره
می‌جویند. وقتی مادیات اهمیت می‌یابد و جایگاه آن بالا می‌رود، انسان به تحقیر دیگران
و کلاهبرداری و گران فروشی و مکیدن خون دیگر انسان‌ها سوق داده می‌شود.
خداوند به ابراهیم(ع) فرمان داد که گوسفندی ذبح کند. این فرمان
بدین معناست که انسان باید مال را در راه خدا قربانی کند. این ماجرا مفاهیم بلندتری
دارد: ثروت اگر در راه مصلحت مردم خرج شود، برای انسان نعمت بزرگی است، ولی اگر انسان
ثروت را برای خود نگه دارد و آن را مقدس بشمارد، مادیّات بر همه چیز فزونی می‌گیرد
و به ابزاری برای برکندن رحمت و مهربانی از دل انسان تبدیل می‌شود و کار به جایی می‌رسد
که انسان، مردم و فرزندان آنان را قربانی می‌کند. ( … )
با توجه به این نکات می‌کوشیم معنای عید را درک کنیم و دوباره
به آن محتوا ببخشیم. ما در سطح داخل و خارج کشور با طغیان مادیّات روبه روییم. اسرائیل
و حامیان استعمارگر آن، بندگان ثروت و مکندگان خون ملت‌ها هستند.
احتکارگران و فرصت طلبان نیز در داخل کشور، بندگان ثروت‌اند.
جشن گرفتن عید بدین معناست که در برابر اینان و آنان بایستیم و مال و ثروت را به جای
انسان و در راه اطاعت خداوند و خدمت به بندگان او قربانی کنیم.
نادیده گرفتن دردهای مردم و نیازهای آنان، نوعی کفر و صورت دیگری
از الحاد است و قرآن در سورۀ ماعون بر آن تأکید کرده است. بنابراین، اگر می‌خواهیم
عید را جشن بگیریم و در مناسک حج با حجاج شریک باشیم، باید برای مبارزه با گرانی که
کمر اکثریت قریب به اتفاق مردم را شکسته است، مبارزه کنیم. اکثر مردم تحت فشارند و
کمک و دستگیری به آنان سزاوارتر است تا به کسانی که به نام فقیر شناخته می‌شوند و ما
به کمک کردن به آنان عادت کرده‌ایم. این مردم بیشترین فشار را تحمل می‌کنند و همواره
در فکر راهی برای کار و کسب معیشت‌اند و با خشم و ناراحتی و نگرانی به آینده می‌نگرند،
چون در کابوس آینده، نابودی فرزندانشان را می‌بینند.
از سوی دیگر، مسئولان به وعده‌های خود عمل نکرده‌اند تا جایی
که ما به رفتار آنان مشکوک شده‌ایم: نمی‌توانند یا نمی‌خواهند؟! بنابراین، باید در
کنار ایجاد فشار عمومی و فزاینده بر دولت، خودمان مستقیماً با گرانی مبارزه کنیم. ابزارهای
مردمی بسیاری وجود دارد که هریک از شهروندان می‌تواند برای کاستن از فشار گرانی به
کار گیرد: میانه روی در مصرف، مبارزه با احتکارکنندگان و تحریم توطئه چینان، خودداری
از مصرف برخی کالاها، رسوا کردن کسانی که به احتکار و گران فروشی ادامه می‌دهند، تشویق
بازرگانانی که در قیمت‌ها تخفیف می‌دهند، ایجاد ارتباط میان بازرگانان در هر شهر یا
محله برای کاستن از فشارها و پایین آوردن قیمت‌ها و ابزارهایی دیگر.
من در این عید مبارک و با تأکید بر مفهوم حقیقی آن، از شما می‌خواهم
که در هر شهر و هر روستا و هر محله‌ای، برای مبارزه با گرانی جبهه‌های مردمی تشکیل
دهید؛ جبهه‌هایی که قشرهای آسیب پذیر و مسئولان آگاه و دیگر هموطنان مخلص در آن حضور
یابند و پس از مطالعه و بررسی اوضاع و بهره گیری از تجارب دیگران، کار خود را آغاز
کنند.
دین بر مسئولیت جامعه در قبال مرگ انسان فقیر تأکید می‌کند.
فقیر تنها از گرسنگی نمی‌میرد، بلکه از سوءتغذیۀ نامناسب و وسایل معیشتی نامناسب و
گرانی دارو نیز می‌میرد. مردم جامعه‌ای که در آن کسی از فقر می‌میرد، از دیدگاه دین
قاتل‌اند. پس مسئولیت‌های خود را بپذیرید تا خداوند نیز این عید را بر شما مبارک گرداند،
و تردیدی نیست که امید بستن به برکات این عید، حرکتی مثبت در راه مصلحت امت به شمار
می‌آید.
منبع: شفقنا