عفو بینالملل میگوید دولت چین کودکان اویغور را به زور از خانوادههایشان جدا میکند و به یتیمخانههای دولتی میفرستد. این نهاد در آخرین گزارشش از چین خواسته هرچه سریعتر بچه های اویغور را که برخلاف رضایت خانوادههایشان به یتیمخانه فرستاده شدهاند ترخیص کنند.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، عفو بینالملل با کسانی صحبت کرده که مجبور به فرار از چین شده و فرزندانشان نزد بستگانشان در این کشور ماندهاند.
نهادهای حقوق بشر میگویند دولت چین بیش از یک میلیون مسلمان اوبغور را در اردوگاههای اجباری زندانی کرده است.
آنها همچنین دولت چین را به نقض شدید و گسترده حقوق اویغورها و اقلیتهای مسلمان میکنند از جمله بیگاری، عقیم کردن،سوءاستفاده جنسی و تجاوز.
به گزارش بی بی سی دولت چین تمام این اتهامها را رد میکند و و این اردوگاههای اجباری را اردوگاههای “بازآموزی” برای مقابله با تروریسم میداند.
دسترسی به استان سینکیانگ در شمال غربی چین که جمعیت اویغور در آن ساکن است بسیار دشوار است به همین دلیل عفو بینالملل با کسانی صحبت کرده که قبل ار شدت گرفتن سرکوب اویغورها در سال ۲۰۱۷ مجبور به فرار شدهاند.
مهربان قادر و ابلیکیم ممتینین در سال ۲۰۱۶ زیر فشار ارعاب و آزار پلیس قرار گرفتند که میخواست گذرنامههایشان را تحویل دهند. به گزارش عفو بینالملل آن دو به ایتالیا گریختند ولی مجبور شدند چهار فرزندشان را نزد والدین خود در چین باقی بگذارند. اما مادربزرگ به ارودگاه اجباری برده شد و پلیس پدربزرگ را زیر فشار بازجویی قرار داده است.
مهربان به عفو بینالملل گفت: “با آنچه برای والدین ما اتفاق افتاد بستگان ما جرات نمیکنند از بچههای ما مراقبت کنند. می ترسند آنها را به اردوگاه بفرستند.”
دولت ایتالیا در سال ۲۰۱۹ به مهربان و ابلیکیم اجازه داد فرزندانشان را به این کشور ببرند اما پلیس در سر راه این بچهها را گرفت و به یک یتیمخانه دولتی فرستاد.
مهربان میگوید : “بچههای من الان در دست دولت چین هستند و مطمئن نیستم که تا آخر عمر یک بار دیگر آنها را ببینم.”
عمر و مریم فَروح در سال ۲۰۱۶ به ترکیه گریختند و دو فرزند کوچکترشان، پنج و شش ساله، در چین ماندند چون مدارک لازم را برای سفر نداشتند. این دو به عفو بینالملل گفتند پدر و مادرشان بازداشت و به اردوگاه فرستاده شدند و دیگر خبری از بچههایشان ندارند.
عفو بینالملل از دولت چین خواسته دسترسی کامل و نامحدود را برای کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل، پژوهشگران مستقل و خبرنگاران فراهم کند و همه کودکانی که برخلاف میل خانوادههایشان در یتیمخانه نگهداری می شوند بلافاصله به خانوادههایشان برگردانده شوند.
آلکان آکاد پژوهشگر چین عفو بینالملل میگوید: “برنامه بیرحمانه بازداشت انبوه در سینکیانگ اعضای از هم جدا شده خانوادهها را در وضعیت غیرممکن قرار داده است. به کودکان اجازه خروج از چین داده نمیشود و اگر پدر و مادرهایشان برای مراقبت از آنها به چین برگردند با مجازات و بارداشت خودسرانه روبرو میشوند.”
دولت چین بیش یک میلیون اویغور و دیگر اقلیتهای مسلمان را در شبکه گسترده و محرمانه اردوگاهها در استان سن کیانگ زندانی کرده است.
در چند سال اخیر گزارشهای مختلفی از نقض فجیع حقوق بشر، شکنجه، عقیم کردن زنان و تجاوز سیستماتیک در این اردوگاهها منتشر شده است.
چین هر گونه نقض حقوق بشر را تکذیب میکند و بارداشتیهای سابق را که اکنون در تبعید هستند دروغگو و شیاد میخواند. دولت چین همچنین متهم شده شاهدانی را که در این باره لب به سخن گشودهاند مرعوب و بدنام میکند و از بستگانشان در استان سینکیانگ بعنوان اهرم فشار استفاده میکند.
آمریکا، کانادا و هلند اقدامهای دولت چین علیه اویغورها را “نسلکشی” خواندهاند اما اقدامی مشابه در پارلمان بریتانیا رای نیاورد.