دین و مذهب در پرجمعیت ترین کشور دنیا (چین)

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، چین پرجمعیت ترین کشور دنیا با فرهنگ کهن و متنوع خود در دین و مذهب نیز دارای قدمت زیادی بوده و از گذشته تاکنون مذهب در چین نقش پر رنگی در زندگی مردمش کرده است. چین در حال حاضر کشوری چند مذهبیست به طوری که ادیان تائوئیسم، بودائیسم، اسلام و مسیحیت چهار دین برجسته و گسترش یافته در میان مردم چین هستند. سیاست دولت چین نیز آزادی عقیدتی می باشد و فعالیت های مذهبی مردم چین توسط قانون حمایت می شود. دین برای بسیاری از مردمان چینی مهم بوده و در کنار غرور ملی یک ویژگی تعیین کننده برای آنها می باشد. نژادهای مختلف چینی از هان ها گرفته تا مغول ها اکنون جوامع مختلف چین را تشکیل داده و بر چند مذهبی این کشور نقش داشته است. از دیرباز سه مکتب کنفوسیسوس گرایی، بودایی و تائویی در میان مردم رواج یافته و اثر آنها تاکنون نیز در آنها مشاهده می شود.

اثر مذهب در چین و همچنین فلسفه علاوه بر معنویت، تاثیر به سزایی بر روی هنر، فرهنگ و حتی ساختار اجتماعی این کشور گذاشته است. سه مکتب تائوئیسم، بودائیسم و کنفسیوسیسم، در کنار هم و با اثرپذیری از هم و حتی تغییر یکدیگر بر مردم چین سلطه داشته و بینش خوبی را در کنار مدرنیته به مردم چین بخشیده است. با این حال بی دینی در چین در سال های اخیر رواج یافته و طبق آمارهای گرفته شده بیش از ۵۰% مردم چین بی دین هستند. دولت چین نیز که دولت یک کشور کمونیست است هیچ دینی را تبلیغ نمی کند و بی دین میباشد اما ۵ مذهب گسترش یافته از دیرباز تاکنون را به رسمیت شناخته است. موسسه حقوقی سفیران سروش سعادت برای آگاهی بیشتر شما در مورد باورهای مردم چین و مذهب در چین، این مقاله را تدارک دیده اند.

مذهب بودائیسم در چین
مذهب بودائیسم در چین قدمتی طولانی داشته و در شکل گیری فرهنگ و سنت چینی نقش به سزایی ایجاد کرده است. در طول سالیان، بوداییان در چین تحت رهبران مختلف با حمایت و حتی آزار و اذیت روبرو شده اند، اما این دین همچنان در چین باقی مانده و امروز چین به عنوان بزرگترین جمعیت بودایی جهان به شمار می رود. مذهب بودائیسم در زمان سلسله هان حدود ۲۰۰۰ سال پیش از سوی تاجران از راه جاده ابریشم از هند به چین رسید. این دین در قرن اول میلادی در چین آشکار شد و پس از گذشت مدتی و توسط تبلیغ و ترجمه این مذهب به زبان چینی توسط راهبان متعدد رشد کرد و در قرن ۲ به شدت توسعه یافت. مذهب بودائیسم در چین یکی از قدیمی ترین ادیان در تاریخ و قدیمی ترین دین خارجی در چین می باشد.

بودائیسم نسبت به دیگر مذاهب درصد بیشتری در بین مردم رواج دارد و این مذهب از گذشته تاکنون با گسترش در مناطق مختلف چین و سقوط بسیاری از سلسله ها و روی کار آمدن سلسله های پادشاهی تغییر کرده و هم چنین با ترکیب باورهای محلی به سه بخش بودائیسم هان، بودائیسم تبت و بودائیسم جنوبی تقسیم گردیده است. این مذهب از نظر هنر، ادبیات و طرز تفکر نقش زیادی در فرهنگ محلی چین داشته و اکنون در چین بیش از ۱۰,۰۰۰ معبد بودایی و حدود ۱۸۰,۰۰۰ راهب بودایی وجود دار که در حال حاضر این معابد و آثار باقی مانده این مذهب در مجسمه ها و … تبدیل به آثار تاریخی گشته و هر سال گردشگران زیادی را به چین جذب می کند.

مذهب تائوئیسم در چین
تائوئیسم که به معنی راه زندگی می باشد ترکیبی از فلسفه و دین است که یک فلسفه چینی منسوب به لائو در ۵۰۰ سال قبل از میلاد بود که در ابتدا به مذهب مردم محلی در مناطق روستایی چین تبدیل شد و تحت سلسله تانگ تبدیل به دین رسمی کشور شده است. طبق این فلسفه تائو یک نیروی کیهانیست که در همه جا گسترده و جاری می باشد. تائوئیسم دینیست براساس آموزه تائو راه رسیدن به تعادل و زندگی که تائو سرآغاز همه چیز و قاعده اصلی آن پیروی از سرنوشت یا جریان زندگی است و فرضیه اصلی تائوئیسم اصل تعادل و رابطه یانگ (روشنی) و یین (تاریکی) می باشد بطوری که در قلب یانگ همه خصوصیت های خوب وجود دارد و برعکس آن در یین خصوصیات منفی و تاریک وجود دارد اما آنها بدون یکدیگر نمی توانند وجود داشته باشند در غیر این صورت منجر به هرج و مرج می شود.

این فلسفه از مشاهده طبیعت جهان تاثیر گرفت و این دین از اعتقاد بر یک تعادل کیهانی که توسط تائو حفظ و تنظیم می شد، شکل گرفت. باور اصلی ممکن است شامل شیوه هایی مانند اجداد و عبادت روح نباشد، اما هر دو این اصول امروزه توسط بسیاری از تائوئیست ها رعایت شده و قرن ها بوده است. مذهب تائوئیسم در دوران سلسله تنگ تاثیر زیادی گذاشت و امپراتور ژوانزونگ آن را بعنوان یک دین اعلام کرد. بر اساس تائوئیسم زندگی و مرگ با هم آمیخته اند و همه اینها در یک تعادل و واحد هستند. پیروان این مذهب بر زندگی متمرکز بوده و به دنبال رسیدن به قدرت و ثروت نیستند و از آنها دوری می کنند. در میان باورهای مردمی این مذهب طول عمر فرد نشان دهنده تقدس اوست زیرا به جاودانگی نزدیک تر شده است.

کنفسیوس گرایی در چین
کنفسیوس در واقع یک مذهب یا دین نیست بلکه یک فلسفه و ایدئولوژی می باشد. کنفسیوس یکی از مشهورترین فیلسوفان چینی در حدود ۵۰۰ سال پیش از میلاد است که تفکر و فلسفه او نقش بسیاری در تفکر و فرهنگ مردم چین در گذشته داشت. کنفوسیوس گرایی اغلب به عنوان یک سیستم فلسفه اخلاقی اجتماعی و نه یک دین مشخص می شود. در حقیقت، کنفوسیونیسم برای ایجاد ارزشهای اجتماعی، نهادها و آرمانهای متعالی جامعه سنتی چین بر پایه و اساس مذهبی باستانی توسط این فیلسوف که شاهد هرج و مرج و بی عدالتی در دوران خود بود بنا شده است. بر اساس این تفکر وقتی افکار خالص هستند ذهن اصلاح می شود و هنگامی که شخصیت پرورش می یابد، خانواده ها تنظیم می شوند. فقط در صورت تنظیم خانواده ها، کشورها به خوبی اداره می شوند؛ تنها در شرایطی که دولت ها به خوبی اداره شوند، صلح در جهان برقرار است.

کنفوسیوس را می توان یک دولتمرد و فیلسوف دانست، او در دوره ای از هرج و مرج و درگیری بزرگ زندگی می کرد که معروف به دوره بهار و پاییز بود. سوال بزرگ او این بود: بهترین راه برای جامعه و دولت چیست؟ به طور خلاصه، کنفوسیوسیسم سیستم پیچیده ای از اخلاق اجتماعی و سیاسی است که مبتنی بر تقوا، خویشاوندی، وفاداری و عدالت می باشد. آموزه های او طیف گسترده ای را شامل می شود از اینکه چگونه یک فرد باید در زندگی روزمره خود از نحوه غذا خوردن تا نحوه رفتار به عنوان یک حاکم برخورد کند. به عبارت دیگر، یک نوع راهنمای اخلاقی و تجویز برای دولت خوب است. یک سلسله مراتب، جهت گیری گروهی و احترام به سن و سنت ها می باشد. همچنین سیستم کنفوسیوس مبتنی بر یک نوع اخلاق عملیست و جایی برای اصول انتزاعی خیر و شر در این سیستم وجود ندارد.

دین اسلام در چین
تقریبا ۱.۸٪ از جمعیت چین به دین اسلام معتقد هستند؛ این دین در قرن هفتم در مناطقی از چین امروزی معرفی شد. اگرچه مسلمانان در تمام استانهای چین زندگی می کنند، بیشترین تعداد مسلمان را می توان در منطقه خودمختار زینجیانگ یوغور (Xinjiang Uyghur)، منطقه خودمختار نینگشیا هوی Ningxia Hui))، استان گانسو (Gansu) و استان چینگهای (Qinghai) مشاهده کرد. اکثر قریب به اتفاق مسلمانان در چین پیروان اسلام سنی هستند. مذهب اسلام در سال حدود ۶۰۰ میلادی توسط اعراب و ایرانیان به چین معرفی شد و هم اکنون هزاران مسجد و امام جماعت در چین و ۲۰ میلیون مسلمان در چین وجود دارد. بزرگترین گروه مسلمانان هوی هستند که از نظر قومی چینی هستند و به زبان هان در مناطق خود صحبت می کنند؛ همچنین اویغورها که اکثرا در زینجیانگ زندگی می کنند مشهور هستند که از نظر قومی ترک هستند و به زبان ترکی صحبت می کنند.

دین مسیحیت در چین
دین مسیحیت برای اولین بار در قرن هفتم به چین معرفی شد و با ورود یک فرد مسیحی ایتالیایی به نام ماتئو ریچی به چین در اواخر قرن شانزدهم و اوایل قرن هفدهم آغاز شد. رابرت موریسون، نخستین مبلغ پروتستان به چین، در سال ۱۸۰۷ به نمایندگی از انجمن مبلغان لندن به چین سفر کرد و کتاب مقدس انجیل را به زبان ماندارین ترجمه کرد. در قرن ۱۹ بسیاری از مبلغان مسیحی به ویژه به شهرهای بندری به چین آمدند، در اواسط قرن ۱۹، مسیحیت به یک نیروی سیاسی بدل شد و در نهایت با جنگ داخلی موجب کشته شدن ۲۰ میلیون نفر شد. فعالیت مبلغین در سال ۱۹۴۹ ممنوع اعلام شد، اما به دلیل کاهش محدودیت ها در سال های اخیر، تعداد مسیحیان در چین با نرخ قابل توجهی رو به افزایش است به طوریکه، حدود ۵٪ از مردم چین مسیحی هستند اما به دلیل عدم نظارت دولت بر کلیساها تعداد دقیق مسیحیان چینی مشخص نیست.

در این مقاله سعی شد مذهب در چین و باورهای مردم چینی برای شما شرح داده شود تا در صورت مهاجرت به چین و برخورد مستقیم با مردم این کشور، دیدی کلی از باورها و اعتقادات مردم چین داشته باشید. موسسه حقوقی سفیران سروش سعادت با سابقه ای طولانی و تجربه ای فراوان در امر مهاجرت آماده راهنمایی و پاسخگویی به شما عزیزان می باشد.