مهراب صادقنیا در جدیدترین یادداشت خویش نسبت به تبلیغ برای پذیرش طلبه های جدید در رسانه های جمعی و جهان فکری طلاب در نظام فکری قدیم و جدید می نویسد.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، حوزهی علمیّه، مهراب صادقنیا استاد دانشگاه ادیان و مذاهب با انتشار یادداشت اخیر ذر کانال تلگرامی خود نوشته است:
در این روزها (مانند چند سال گذشته) از طریق تلویزیون و رسانههای جمعی برای پذیرش طلبههای جدید تبلیغ میکند. در شهر نیز بیش و کم بَنرها و آگهیهای تبلیغاتیای به چشم میخورد که نشان میدهد “حوزهی علمیّه آمادهی ثبتِ نام از داوطلبهاست.” این پدیده تا اندازهای تازه است و با رویّهها و الگوهای سنتی پذیرش طلبه متفاوت است. از میزان موفقیّت این روشِ تبلیغی بیخبرم؛ ولی جسته و گریخته شنیدهام که در این سالها شمار داوطلبان رو به کاهش رفته و از طلبگی استقبالِ چندانی نشده است.
خیلی دوست داشتم من هم دست بهکار میشدم و به نوبهی خود نوجوانان و جوانان مستعد را برای ورود به سلک طلبگی تشویق میکردم. راستش را بخواهید، با این که دو فضای آموزشی حوزه و دانشگاه را تجربه کردهام، ولی احساس میکنم با طلبگی خویشترم. اگر چه شوربختانه همواره در حوزه با ممنوعیّتهایی چون “این را نخوان، آن را نگو، و اینگونه ننویس” روبهرو بودهام، ولی عمیقاً، با همهی محرومیّتهای نسبیای که طلبهها با آن روبهرو هستند، جهانِ طلبگی را بیشتر از دانشگاه دوست دارم.
به همین دلیل از این که حوزههای علمیّه با آمد و شد طلبهها گرم و آباد باشند، خشنود میشوم. امّا در عین حال، دستم نمیرود دو خط تشویقنامه بنویسم برای کسانی که در دوراهی آمدن یا نیامدن به حوزهی علمیّه ماندهاند. دلیلش این است که بر خلافِ روزگاری که ما طلبه شدیم، جهانِ طلبگی پیچیدهتر شده است.
انتظارات از طلبهها با چیزی که آنها آموزش میبینند سازگاری ندارد، درسهای پرطمطراقی که طلبهها میخوانند با مشکلاتی که مردم با آنها دست و پنجه نرم میکنند، بیارتباط است، و از همه بدتر تعریف روشنی از هویّتِ طلبگی وجود ندارد. حتّی اگر کجخُلقی برخی از مردم با روحانیون را نادیده بگیریم و آن را کماهمیّت بدانیم، این مسائل دل و دماغِ تبلیغ و تشویق جوانان برای ورود به حوزه را از ما گرفته است.
با این حال، امیدوارم که حوزههای علمیّه از شور آموختن و آموزاندن لبریز باشند و اگر این جملهی من کسی را از دو راهی میرهاند، صادقانه میگویم که “توکل کنید و طلبه شوید.”
مهراب صادقنیا