مقام معظم رهبری در جمع شاعران بسیار متواضع و صمیمی هستند/ نگران بودم با زبان روزه نتوانم خوب شعرخوانی کنم

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، عباس براتی‌پور، شاعر آیینی و از اولین اهالی فرهنگ و شعر کشورمان که در دیدارهای ماه رمضان مقام معظم رهبری با شاعران حضور داشته و سال‌ها اداره‌کننده این محافل بوده است، در نخستین شماره از پرونده «خاطرات دیدار شاعران با مقام معظم رهبری» اظهار امیدواری کرد که این دیدارها دوباره با برچیده شدن ویروس کرونا از سرگرفته شود و شاعران دوباره توفیق همجواری و شعرخوانی در حضور رهبری را بیابند.

در ادامه گفت‌وگوی ما با این شاعر را پیرامون نخستین دیدار می‌خوانید:

اولین بار چه زمانی به فیض دیدار با مقام معظم رهبری نایل شدید؟
اولین بار درست پس از رحلت امام خمینی (ره) بود که در جلسه‌ای خصوصی من و تعدادی از شاعران از جمله مرحوم اوستا، مرحوم شاهرخی، مرحوم مشفق، مرحوم حمید سبزواری، مرحومه سپیده کاشانی، خانم سیمین‌دخت وحیدی و تعدادی شاعر دیگر (در مجموع هفت یا هشت نفر) خدمت آقا رسیدیم و بعد قرار شد در دیدار بعدی تعداد بیشتری حدود ۲۰ شاعر در دیدار شرکت کنند.

آیا خاطره خاصی از آن دیدار دارید؟
شب تولد امام حسن (ع) قرار بود به دیدار مقام معظم رهبری نایل شوم از این رو رمضان آن سال برایم معنویت خاصی داشت و البته دلهره داشتم و نگران بودم با زبان روزه خوب نتوانم شعرخوانی کنم. یکی از خاطره‌های شیرین آن دیدار عکس یادگاری ما با مقام معظم رهبری بود که برای من یک هدیه جذاب و خاطره‌انگیز به حساب می‌آید. خاطره جالب دیگر این بود که وقتی وارد جلسه دیدار شدیم کیف و کتاب‌های ما را تحویل گرفتند و وقتی رهبری ما را دعوت کردند شعر بخوانیم گفتیم کتاب‌مان را گرفته‌اند و ایشان دستور دادند که وسایل ما را پس بدهند.

در آن دیدار چه شعری را خواندید؟
در زمان حیات امام خمینی (ره) قرار بود ملاقاتی با حضرت امام خمینی (ره) داشته باشم، چرا که شعری از من که با مطلع «امام ای بلند آیت‌ آسمانی/سلام ای که برجسم ما همچو جانی» به صورت سرود در محضر ایشان خوانده شده و قرار بود من را به محضر ایشان برده و معرفی کنند. متاسفانه در اواخر حیات امام (ره) به من اجازه ملاقات به خاطر کسالت ایشان داده نشد، من نیز منتظر بودم اما پس از اینکه بیان شد حال ایشان وخیم شده از این دیدار ناامید شدم. به همین دلیل در دیدار با مقام معظم رهبری درخواست کردم این شعر را بخوانم.

دیدارهای اولی چگونه بود؟
انعکاس رسانه‌ای نداشت و روی زمین می‌نشستیم، شعر می خواندیم و مقام معظم رهبری هم با ما صحبت می‌کردند. از سال ۷۰ که مرحوم اوستا فوت کرد چند دوره مرحوم معلم اداره جلسه‌های دیدار با شاعران را بر عهده داشت و بعد به مدت ۱۳ سال این مسئولیت را من انجام می‌دادم.

آیا معیار خاصی در انتخاب شاعران و اشعار داشتید؟
معیار ما شعرخوانی در قالب‌های مختلف بود و برخی غزل، برخی شعر مذهبی و تعدادی هم اشعاری درباره دفاع مقدس و شهادت می‌خواندند. از استان‌ها و شهرهای مختلف شاعران را دعوت می‌کردیم که حضور یابند و شعرخوانی کنند. آن موقع فهرستی از شاعران تهیه می‌شد، اما انتخاب شاعران برای شعرخوانی برعهده من بود. سعی می‌کردم که هر سال کسی شعر بخواند که در سال گذشته نخوانده است تا از این طریق عدالت رعایت شود. اگر جوانان بودند، حتما به آنها فرصت بیشتری می‌دادم و به شاعران شهرستانی که رنج سفر را برای حضور در این جلسه به جان خریده بودند.

مقام معظم رهبری در زمان استماع اشعار شاعران چه واکنشی داشتند؟
مقام معظم رهبری خودشان شاعر و سخن‌سنج هستند و از ظرایف شعر آگاهی دارند. ایشان در تمام دیدارها اگر اشکالی در یک شعر بود بسیار ظریف اشاره می‌کردند و ایراد را می‌گفتند.

آیا می‌توانید از دیدارهای بعدی نیز خاطره شیرینی را بیان ‌کنید؟
یادم است شب پیش از یکی از دیدارها مسئول دفتر مقام معظم رهبری با من تماس گرفت که من و تعدادی از شاعران پس از دیدار نیز در محضر ایشان بمانیم. جمعی از شاعران تصور کردند قرار است به ما صله داده شود و به شوخی گفتند صله ما را هم بگیرید. وقتی ما پس از دیدار جمعی به آن جلسه خصوصی رفتیم بعد از اینکه جلسه تمام شد، شاعران همه رفتند و ما ماندیم. دوباره به حضور رهبر انقلاب رفتیم و هرکدام غزلی خواندیم. جالب این بود که ایشان از جیب بغلشان دفترچه کوچکی درآوردند و سه غزل از خودشان خواندند که یک مصرع از شعر ایشان هنوز به خاطرم مانده است «گلگون شود می در شیشه ما» که خیلی غزل عالی‌ای بود و مرحوم رشاد بعدها از آن استقبال کرد.

در دیدار با شاعران چه ویژگی شخصیتی بارز را در مقام معظم رهبری دیده‌اید؟
مقام معظم رهبری وقتی در جمع شاعران حضور دارند بسیار متواضع هستند و رفتارشان بسیار ملایم و دوستانه است. ایشان خود را برتر از کسی نمی‌دانند، شاعران را تشویق به مطالعه می‌کنند و بر حفظ حرمت کلام تاکید دارند.