قاچاق نطفه | نبردی شگفت آور برای بقا

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، در ادامه قاچاق نطفه ؛ شاید بیشترین چیزی که موجب ترس و هراس یک حکومت شود، این است که مخالفان آن، کنترل و سیطره کاملی بر جسمِ خود داشته باشند. از همین روی، چنین حکومتی تلاش می‌کند تا انواع و اقسام فشارها را به جسم مخالفان [زندانیان] تحمیل کند.

در نقطه مقابل، شاید مهمترین وسیله مخالفان زندانی برای مقاومت در برابر حکومت، برخورداری از کنترل و سیطره کامل بر جسم‌شان باشد. برخی از زندانیان نیز تلاش می‌کنند زندانبان‌ها را فریب دهند و وانمود کنند که جسم‌هایشان تحت کنترل آن‌ها [زندان‌بانان] است.

این درست همان کاری است که زندانیان و اسرای فلسطینی در زندان‌های اشغالگران، آن را انجام می‌دهند. یکی از ابزارهای فلسطینیان برای مقاومت در برابر اشغالگران اسرائیلی در زندان، «قاچاق نطفه» است. اکنون سؤالی که وجود دارد این است که چرا یک مَرد برای تدوام نسل خود و بچه‌دار شدن از همسرش، باید اسپرم خود را قاچاق کند؟

علت کاملا واضح است. در حال حاضر ۶ هزار اسیر فلسطینی در کرانه باختریِ اشغالی، در زندان‌های اسرائیل روزگار سپری می‌کنند. دادگاه‌های اسرائیل علیه بسیاری از این زندانیان احکام طولانی‌مدتی را صادر کرده‌اند. برخی از این زندانیان به حبس ابد محکوم شده‌اند. بنابراین، واضح است که این اسراء و زندانیان از تشکیل خانواده در چارچوب یک فرایند طبیعی محروم شده‌اند.

زندانیان و اسرای فلسطینی حتی برخلاف کنوانسیون سوم ژنو از دیدار با همسرانشان محروم هستند. این درحالی است که چنین شرایط سخت و طاقت‌فرسایی برای زندانیان اسرائیلی وجود ندارد و آن‌ها مانعی برای ملاقات با همسرانشان پیش‌روی ندارند. به عنوان مثال، می‌توان به «آمی پروپر» اشاره کرد؛ یک فردِ اسرائیلی که در سال ۱۹۹۰ مرتکب قتلِ دسته‌جمعی شد و ۷ تَن از فلسطینیان را به قتل رساند.

دادگاه اسرائیل، وی را به حبس ابد محکوم کرد. با تمامی این‌ها، دستگاه قضایی اسرائیل به «پروپر» اجازه داد تا ۳ مرتبه ازدواج کند. البته نباید این مسأله را نیز نادیده گرفت که برخی ابهامات در مفاد کنوانسیون ژنو نیز در نادیده گرفته شدن حقوق اسرای فلسطینی توسط اشغالگران اسرائیلی بی‌تأثیر نبوده است. در واقع، در کنوانسیون ژنو ماهیت ملاقات و دیدار زندانی با خانواده‌ و همسرش مشخص نشده است. این ابهام موجب شده است تا اسرائیلی‌ها راه گریزی از اجرای قانون داشته باشند.

لقاح آزمایشگاهی چیست؟

لقاح آزمایشگاهی یا (IVF) در واقع روشی برای کمک به کسانی است که عقیم هستند و یا به سختی می‌توانند صاحب فرزند شوند. در جریان لقاح آزمایشگاهی، فرآیند بارورسازی اتفاق می‌افتد. در این روشِ درمانی، سلول تخمک و سلول اسپرم در آزمایشگاه به صورت دستی ترکیب می‌شوند و سپس طی فرایند انتقال جنین، جنین ایجاد شده به رحم منتقل می‌گردد.

در رابطه با نطفه‌های قاچاق باید گفت که اسپرمِ قاچاق‌شده و مقاوم می‌تواند تا پیش از انجماد برای لقاح، به مدت ۲ روز زنده باقی بماند. اگر به هر دلیلی، اسپرم وضعیت مناسبی نداشته باشد، فرایند لقاح با شکست مواجه خواهد شد. اینجاست که اسرای فلسطینی بار دیگر باید فرایند قاچاق نطفه‌ را انجام دهند تا لقاح با موفقیت‌ انجام شود.

نطفه‌های قاچاق؛ یکی دیگر از وجوه مقاومت

«میلاد ولید دقه» از شهرک «باقه الغربیه» یکی از جدیدترین نوزادان فلسطینی است که در تاریخ ۳ فوریه سال جاری میلادی متولد شد. این نوزاد از طریق نطفه قاچاق چشم به جهان گشود و خانواده‌اش با چشمانی پُر از اشک از او استقبال به عمل آوردند. «سندس» و «نور» نیز دوقلوهایی هستند که دادگاه اسرائیل در سال ۲۰۰۲ با صدور حکمی، پدرشان را به ۱۸ ماه حبس محکوم کرد. مقامات اسرائیل به مدت ۱۱ ماه مانع از دیدار «هنادی المغربی» همسر این اسیر فلسطینی با وی شدند.

از همین روی، این اسیر فلسطینی نیز راه قاچاق نطفه را در پیش گرفت و پس از آن، صاحب فرزندان دوقلو شد. طبق آمارها و گزارش‌های منتشرشده، بیش از ۶۰ کودک فلسطینی از طریق نطفه‌های قاچاقِ پدرانشان از داخل زندان‌های اشغالگران اسرائیلی، متولد شده‌اند. «مُهند الزبن» اولین کودک فلسطینی است که در سال ۲۰۱۲ از طریق قاچاق نطفه متولد شد. «عمار الزبن» پدر این کودک فلسطینی به اتهام وابستگی به گردان‌های «عزالدین قسام» شاخه نظامی جنبش «حماس» به حبس ابد محکوم شده و هم‌اکنون نیز در زندان‌های اشغالگران به سر می‌بَرَد.

اعلام جنگ اسرائیل علیه «نطفه‌های قاچاق»

اما سؤال دیگری که ذهن افکار عمومی را به خود مشغول می‌سازد این است که این «مقاومت» [قاچاق نطفه‌ها از داخل زندان] چگونه و از چه زمانی آغاز شد؟ این ایده زمانی مطرح شد که یک نمونه از اسپرم منجمدشده متعلق به شهروند فلسطینی به نام «عباس السید» ـ که پس از مدتی بازداشت شد ـ در سال ۱۹۹۷ تنها با هدف انجام کارهای درمانی، به مرکز لقاح آزمایشگاهی منتقل گشت. «عباس السید» بعدها توسط نظامیان اسرائیل بازداشت شد و در سال ۲۰۰۳ تصمیم گرفت از نمونه خود استفاده کند.

اما با این حال، فرایند بهره‌برداری از نمونه منجمدشده با شکست مواجه شد و بدین‌ترتیب، روند قاچاق نطفه از داخل زندان‌های اسرائیل آغاز گشت. لذا فرزندی که امروز از «عباس السید» به دنیا آمده است، همان نطفه‌ای است که پیشتر در یک زیرسیگاری، داخل جلد یک شکلات و یا داخل یک جعبه دارو به خارج از زندان قاچاق شده بود. برخی از مادران فلسطینی هنوز هم وسیله کوچکی را که نطفه شوهرانشان به وسیله آن‌ها قاچاق شده است، نزد خود حفظ کرده‌اند.

برخی از اسرای فلسطینی سابق روایت می‌کنند که فرایند قاچاق نطفه از داخل زندان‌های رژیم صهیونیستی به دلیل تدابیر امنیتی شدید این رژیم در داخل و خارج از زندان، بسیار پیچیده است. این اسرا تأکید می‌کنند که پس از فراگیر شدن قاچاق نطفه، اسرائیل جنگی را علیه این پدیده آغاز کرد و موجب شد تا شرایط برای انجام این کار بیش از پیش سخت و پیچیده گردد.

این اسراء بیان می‌کنند: «فرایند لقاح آزمایشگاهی برای اولین بار ممکن است موفقیت‌آمیز باشد و یا با شکست مواجه شود. از همین روی، اسرای فلسطینی مجبور هستند برای دومین و یا سومین بار به قاچاق نطفه از داخل زندان مبادرت ورزند». در این میان، پزشکان می‌گویند که نمی‌دانند این نطفه‌ها چگونه قاچاق می‌شوند و به مراکز درمانی انتقال پیدا می‌کنند. بنابراین، همه نگاه‌ها در فراگیر شدن پدیده قاچاق نطفه معطوف به اسرای فلسطینی است. البته ناگفته نماند که همسران اسرای فلسطینی نیز در طول این فرایند متحمل درد و رنج فراوانی می‌شوند.

از پشت میله‌های زندان آمده‌ام

اسرائیل احکامی را علیه اسرای فلسطینی صادر می‌کند که می‌توان آن‌ها را افسانه‌ای توصیف کرد. در واقع، میزان محکومیت یک فلسطینی توسط اسرائیل از میانگین طبیعی عمر یک انسان بیشتر است. به عنوان نمونه، دادگاه اسرائیل یک فرد کهنسال فلسطینی را که ۹۹ سال سن دارد، به حبس ابد محکوم می‌کند! به هر حال، امروز آنچه که موجبات خشم اسرائیلی‌ها را به دنبال داشته، تداوم قاچاق نطفه از داخل زندان‌ها است.

مقامات اسرائیل تاکنون بارها با وضع قوانین سختگیرانه و نیز تشدید بازرسی‌ها برای ممانعت از قاچاق نطفه تلاش کرده‌اند، اما هیچیک از این اقدامات، موفقیت‌آمیز نبوده‌اند. یکی از حربه‌های دیگری نیز که اسرائیل بدان متوسل شده است، ممانعت از صدورِ «گواهیِ تولد» برای فرزندانِ حاصل از نطفه‌های قاچاق است.

علیرغم تمامی این تلاش‌ها، فلسطینیان ابزارهای خود برای قاچاق نطفه را افزایش دادند؛ به ویژه اینکه فتواهای دینی نیز صراحتا چنین کاری را تأیید کردند. همسر یکی از اسرای فلسطینی در این خصوص می‌گوید: «من به وسیله نطفه قاچاق همسرم از داخل زندان صاحب فرزند شدم و اشغالگران پس از به دنیا آمدن فرزندم متوجه این موضوع شدند».

در همین ارتباط، «وسیله طعمه» پژوهشگر فلسطینی در جریان گفتگو با «ساسه پست» سخنانی را مطرح کرد. این پژوهشگر فلسطینی در جلسه دفاعیه خود برای دریافت مدرک کارشناسی ارشد، پایان‌نامه‌ای را پیرامون موضوع «ابعاد اجتماعی و قانونی فرزندآوری همسران اسرای فلسطینی از طریق نطفه‌های قاچاق» ارائه کرد.

«وسیله طعمه» در این خصوص تأکید می‌کند: «واقعیت این است که جامعه فلسطین به منظور اعلام وفاداری خود به اسرای فلسطینی در زندان‌های اشغالگران، چنین پدیده‌ای را پذیرفته است. باید به این مسأله نیز اشاره کنم که تمامی فرزندانِ نطفه قاچاق به گواهیِ تولد و شناسنامه دست پیدا کرده‌اند.

تاکنون محدودیتی در این زمینه وجود نداشته است. طرف اسرائیلی پس از آنکه متوجه می‌شود کودکی به وسیله نطفه قاچاق متولد شده است، مجازات‌هایی را علیه پدر و مادرش اعمال می‌کند. ازجمله این مجازات‌ها، انتقال پدر به سلول انفرادی در زندان، دریافت غرامت مالی، ایجاد ممنوعیت ملاقات و … است».

این پژوهشگر فلسطینی در ادامه اظهاراتش در این زمینه می‌افزاید: «نباید از این مسأله غافل شد که پدیده نطفه قاچاق تا زمان حصول نتیجه نهایی، حامیان و کمک‌کنندگانی نیز دارد. ازجمله باید به دار الافتاء اشاره کنیم که چنین کاری را غیرقانونی و غیرشرعی نمی‌داند. مراکز پزشکی نیز که فرایند لقاح آزمایشگاهی را به صورت رایگان برای همسران اسراء انجام می‌دهند، در این پروسه نقش‌آفرینی دارند.

طبق قانون فلسطین، کودکانِ حاصل از نطفه قاچاق درست به مانند دیگر کودکان به رسمیت شناخته می‌شوند. حتی رسانه‌ها هم در این فرایند نقش دارند، چراکه بشدت از آن حمایت می‌کنند». این پژوهشگر فلسطینی در خصوص مسأله قاچاق نطفه، در ۶ استان با همسرانِ اسرای محکوم به حبس ابد به گفتگو نشست؛ همسرانی که از طریق همین روش صاحب فرزند شدند.

«نطفه‌های قاچاق»؛ انقلابی علیه زندان‌بانان

«وسیله طعمه» در ادامه گفتگو با «ساسه پست» تصریح کرد: «عامل اصلی که موجب شد تا اسرای فلسطینی و همسران آن‌ها به پدیده قاچاق نطفه روی آورند، نژادپرستی اسرائیل و صدور احکام ظالمانه علیه فلسطینیان بوده است. اسرائیلی‌ها کاری کردند که اسراء از آزاد شدنِ خود نا امید شوند و نتوانند با همسرانشان دیدار کنند. این درحالی است که زندانیان اسرائیلی از دیدار با خانواده‌هایشان محروم نیستند.

از آنجایی که اسرای فلسطینی می‌دانند که مدت زمان زیادی را در پشت میله‌های زندان باقی خواهند ماند، همسران خود را میان دو گزینه ماندن یا جدایی مخیّر می‌سازند. زنان فلسطینی نیز این نوع بارداری را یکی از اشکال مقاومت تلقی می‌کنند. آن‌ها به خوبی می‌دنند که همسرانشان برای یک مدت زمان طولانی که شاید به ربع قرن برسد، در زندان‌های اسرائیل باقی خواهند ماند».

بر اساس آنچه که گفته شد، این سؤال مطرح می‌شود که فردی که بخش زیادی از عمرش را در زندان سپری کرده است، چگونه می‌تواند صاحب فرزند شود؟ اسرای فلسطینی در مسیر یافتن پاسخی برای این سؤال، به قاچاق نطفه روی آوردند.

مَردان اسیر فلسطینی چنین کاری را شکلی از اشکالِ پیروزی بر نا امیدی می‌دانند. آن‌ها معتقدند که چنین کاری موجب می‌شود تا کنترل جسم‌شان در اختیار اشغالگران نباشد. اسرای فلسطینی از رهگذر قاچاق نطفه به بیرون از زندان‌های اشغالگران، زندان‌بانان را فریب می‌دهند تا بخشی از وجودشان در خارج از زندان، زنده بماند.