سیدالشهدا علیه السلام برای برپایی حکومت قیام کرد

به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، اگر عاشورا و فداکاری خاندان پیامبر نبود، بعثت و زحمات جان فرسای نبی اکرم صلی الله علیه و آله وسلم را طاغوتیان آن زمان به نابودی کشانده بودند. ابوسفیانیان می‌خواستند قلم سرخ بر کتاب وحی بکشند و یزید، یادگار عصر تاریک بت پرستی، به گمان خود با کشتن و به شهادت کشیدن فرزندان وحی امید داشت اساس اسلام را برچیند و با شعار صریح «لا خبرٌ جاء ولا وحیٌ نَزَلَ» بنیاد حکومت الهی را برکند.

اگر عاشورا نبود، نمی‌دانستیم به سر قرآن کریم و اسلام عزیز چه می‌آمد، لکن اراده خداوند متعال بر آن بوده و هست که اسلام رهایی‌بخش و قرآنِ هدایت را جاوید نگه دارد و حسین بن علی علیه‌السلام ، این عصاره نبوّت و یادگار ولایت، را برانگیزد تا جان خود و عزیزانش را فدای عقیده خویش و امّت عظیم پیامبر اکرم نماید تا در امتداد تاریخ، خون پاک او بجوشد و دین خدا را آبیاری فرماید و از وحی و ره‌آوردهای آن پاسداری نماید.

سیدالشهدا علیه‌السلام از همان روز اوّل که قیام کردند برای این امر، انگیزه‌شان اقامه عدل بود، فرمودند که: می‌بینید که معروف عمل بخش نمی‌شود و منکر بخش عمل می‌شود. انگیزه این است که معروف را اقامه و منکر را از بین ببرد. انحرافات همه از منکرات است. جز خط مستقیم توحید هرچه هست منکرات است. این‌ها باید از بین برود و ما که تابع حضرت سیدالشهدا هستیم باید ببینیم که ایشان چه وضعی در زندگی داشت. قیامش، انگیزه‌اش نهی از منکر بود که هر منکری باید از بین برود من‌جمله قضیه حکومت جور، حکومت جور باید از بین برود.

ما باید توجه به این معنا بکنیم که ما باید چه کنیم؟ با این طاغوت‌ها باید چه بکنیم؟ باید همان‌طوری که سیدالشهدا سلام‌الله‌علیه تمام حیثیت خودش، جان خودش را و بچه‌های خودش را، همه‌چیز را درصورتی‌که می‌دانست قضیه این‌طور می‌شود کسی که فرمایشات ایشان را از وقتی‌که از مدینه بیرون آمدند و به مکه آمدند و از مکه آمدند بیرون حرف‌هایشان را بشنود همه را، می‌بیند که ایشان متوجه بوده است که چه دارد می‌کند این‌جور نبوده که آمده است ببیند که (حالا چه می‌شود!)

بلکه آمده بود حکومت هم می‌خواست بگیرد، اصلاً برای این معنا آمده بود و این‌یک فخری است و آن‌هایی که خیال می‌کنند که حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام برای حکومت نیامده، خیر؛ این‌ها برای حکومت آمدند برای اینکه باید حکومت دست مثل سیدالشهدا باشد، مثل کسانی که شیعه سیدالشهدا هستند باشد از قیام انبیاء از اول تا آخر این بوده است.

حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام از کار خودش به ما تعلیم کرد که در میدان، وضع باید چه جور باشد و در خارج میدان وضع چه جور باشد و باید آن‌هایی که اهل مبارزه مسلحانه هستند چه جور مبارزه بکنند و باید آن‌هایی که در پشت جبهه هستند چطور تبلیغ بکنند ـ کیفیت مبارزه را کیفیت این‌که مبارزه بین یک جمعیت کم یا جمعیت زیاد باید چطور باشد، کیفیت این‌که قیام در مقابل یک حکومت قلدری که همه‌جا را در دست دارد با یک عده معدود باید چطور باشد ـ این‌ها چیزهایی است که حضرت سیدالشهدا به ملّت آموخته است و اهل‌بیت بزرگوار او و فرزند عالی‌مقدار او هم فهماند که بعد از این‌که آن مصیبت واقع شد باید چه کرد.

ماه محرم، ماه حماسه و شجاعت و فداکاری آغاز شد؛ ماهی که خون بر شمشیر پیروز شد؛ ماهی که قدرت حق باطل را تا ابد محکوم و داغ باطل بر جبهه ستم‌کاران و حکومت‌های شیطانی زد؛ ماهی که به نسل‌ها در طول تاریخ راه پیروزی بر سرنیزه را آموخت؛ ماهی که شکست ابرقدرت‌ها را در مقابل کلمه حق به ثبت رساند؛ ماهی که امام مسلمین راه مبارزه با ستم‌کاران تاریخ را به ما آموخت؛ ماهی که باید مشت گره‌کرده آزادی خواهان و استقلال‌طلبان و حقّ گویان بر تانک و مسلسل‌ها و جنود ابلیس غلبه کند و کلمه حق، باطل را محو نماید.

سیدالشهدا علیه‌السلام کشته شد؛ شکست نخورد؛ لکن بنی امیه را چنان شکست [داد] که تا آخر نتوانستند دیگر کاری بکنند. چنان این خون آن شمشیرها را عقب زد که تا الآن هم که ملاحظه می‌کنید باز پیروزی با سیدالشهداست و شکست با یزید و اتباع اوست.

کربلا را زنده نگه‌دارید و نام مبارک حضرت سیدالشهدا را زنده نگه‌دارید که بازنده بودن او اسلام زنده نگه‌داشته می‌شود.

شهادت سیدِ مظلومان و هواخواهانِ قرآن در عاشورا، سرآغاز زندگی جاوید اسلام و حیات ابدی قرآن کریم بود. آن شهادت مظلومانه و اسارت آل اللّه تخت و تاج یزیدیان را که با اسم اسلام اساس وحی را به خیالِ خامِ خود می‌خواستند محو کنند برای همیشه به باد فنا سپرد و آن جریان، سفیانیان را از صحنه تاریخ به کنار زد.

این خون سیدالشهداست که خون‌های همه ملت‌های اسلامی را به جوش می‌آورد و این دسته‌ها عزیز عاشوراست که مردم را به هیجان می‌آورد و برای اسلام و برای حفظ مقاصد اسلامی مهیا می‌کند. در این امر سستی نباید کرد.

سیدالشهدا همه‌جا هست. «کلُّ اَرْضٍ کربلا؛ همه‌جا محضر سیدالشهدا است. همه محراب‌ها از سیدالشهدا است. امام حسین نجات داد اسلام را.

حضرت سیدالشهدا به همه آموخت که در مقابل ظلم و در مقابل ستم، در مقابل حکومت جائر چه باید کرد. با این‌که از اوّل می‌دانست که در این راه که می‌رود راهی است که باید همه اصحاب خودش و خانواده خودش را فدا کند و این عزیزان اسلام را برای اسلام قربانی کند، لکن عاقبتش را هم می‌دانست. اگر نبود این نهضت، نهضت حسینی، یزید و اتباع یزید اسلام را وارونه نشان می‌دادند.