نقش حضرت زینب (س) بعد از واقعه عاشورا
یک پژوهشگر حوزه دین گفت: حضرت زینب (س) در اوج خفقان بعد از واقعه عاشورا که حضرت سجاد(ع) حتی امکان نشر معارف دین را نداشتند محل رجوع شیعیان بودند، درواقع حضرت زینب(ع) تا زمانی که زنده بودند برای شیعیان امامت کردند.
به گزارش ردنا (ادیان نیوز)، حجتالاسلام ناصر یوسفی – پژوهشگر حوزه دین و استاد تاریخ- به بهانه ایام میلاد حضرت زینب (س) درباره ویژگیهای این بانوی بزرگ اسلام گفت: زمانی که حضرت علی(ع) در بستر شهادت بودند و سفارش بچه های خود را به امام حسن(ع) میکردند زمانی که به نام امام حسین(ع) رسیدند فرمودند من خیال از بابت برادر تو راحت است، این یعنی اینکه اگر پدر و مادر معصوم باشند قطعا فرزند هم معصوم خواهد بود.
وی ادامه داد: اولین نکته زندگی حضرت زینب کبری(س) این است که پدر و مادرشان معصوم بودند لذا این بانو نیز معصوم به دنیا آمدند، زندگی کردند و همینطور معصوم از دنیا رفتند.
این پژوهشگر حوزه دین خاطرنشان کرد: وقتی امیرالمومنین(ع) در کوفه به حکومت رسیدند حضرت زینب(س) ازدواج کرده و حدود ۳۰سال سن داشتند و ایشان برای زنان کوفه جلسات تفسیر قرآن میگذاشتند، روزی در همین جلسات وقتی حضرت علی(ع) به منزل آمدند دیدند که دخترشان در حال تفسیر است، وقتی کلاس به پایان رسید حضرت سوال کرد دخترم تفسیر این آیهای که در حال تدریس بودید را از کجا آموختید و ایشان فرمودند از مادرم حضرت زهرا(س) آموختم.
حجتالاسلام یوسفی بیان کرد: وقتی حضرت زهرا(س) از دنیا میرفتند این بانو مکرمه حدود ۴ تا ۵ سال سن داشتند، اینکه شما به یک کودک با این سن علم تفسیر بیاموزید دو نکته دارد، ابتدا تربیت اسلامی متعالی حضرت زینب(س) را مادر ایشان از طفولیت برعهده گرفت، بنابراین نمیتوان گفت بچهها را از ۱۰ الی ۱۵ سالگی باید تربیت کنیم، نکته دوم اینکه این علمآموزی نشاندهنده عصمت این بانو است که در ۴سالگی ظرفیت پذیرش علم تفسیر را دارند پس این بانو در یک شرایط خاص با استعدادی خاص رشد کردند.
وی درباره ازدواج این بانو بزرگ نیز یادآور شد: در مساله تربیت اثر وضعی نیز یک نکته مهم است، تنها آموزش مهم نیست بلکه اینکه چه لقمهای به کودک خود بدهیم اهمیت بالایی دارد، ما براین باور هستیم که عبدالله بن جعفر قطعا هم تراز حضرت زینب(س) نیست اما چه کنیم که سیره اهل بیت(ع) این نیست که به خاطر نبودن هم کفر دختر را از ازدواج منع کنند.
این استاد تاریخ بیان کرد: اما در این میان شرط حضرت زینب(س) برای ازدواج بر این بود که تا پایان عمر با برادرشان امام حسین(ع) همراه باشند که این امر نکته مهمی است و تنها صرف عشق به برادر نیست بیستر به این معنا است که من سر هر سفرهای که پهن شود نمی توانم بنشینم، عصمت الله باید سر سفره معصوم بنشیند بنابراین این بانو این شرط را گذاشت که تا آخر عمر نمک سفره اباعبدالله(ع) را بردارد.
حجتالاسلام یوسفی تصریح کرد: زینبی که میخواهد برای اسلام علمداری کند، آن هم نه تنها برای یک روزف بلکه برای یک و سال نیم بعد از عاشورا باید مقاماتی را داشته باشد، ایشان در اوج خفقان که حضرت سجاد(ع) حتی امکان نشر معارف دین را نداشتند محل رجوع شیعیان بودند، حضرت زینب(ع) در اصل تا زمانی که زنده بود برای شیعه امامت کردند.
وی در پایان گفت: این مقام را ایشان به چند واسطه کسب کردند که ابتدا تربیت علوی و فاطمی بود که این دختر از زمان تولد آن را آموخت، دوم لقمه و مراقبت از تقوای فردی و اجتماعی بود که از ایشان یک زن مجاهد و نترس در مسیر احیای ارزش دینی تربیت کرده بود.